بنزو تری آزول پشمکی چیست و چه کاربردی دارد؟

 

بنزو تری آزول پشمکی:

بنزو تری آزول حاصل واکنش ارتوفنلین دی آمین با سدیم نیتریت و استیک اسید است. این ماده شیمیایی دارای یک حلقه پنج عضوی است و سه اتم نیتروژن متصل به هم نیز به این حلقه بنزن پیوند خورده اند. اگر یک گروه متیلن به این حلقه اضافه شود مشتقات متیل یا تولیل تری آزول حاصل می شود.
بنزو تری ازول متناسب با مقدار اسیدیته محیط به سه شکل متفاوت پروتونه شده BTAH2+، یا BTAH و یا BTA− وجود دارد.
بنزو تری ازول جزء مواد شیمیایی است که به عنوان لیگاند جهت تشکیل کمپلکس استفاده می شود و در صنعت کاربردهای بسیاری دارد که رایج ترین آن جلوگیری از زنگ زدگی و خوردگی فلزات است. این ماده شیمیایی یک مهار کننده خوردگی برای فلزاتی مانند مس و آلیاژهای آن، نقره، آلومینیوم، کبالت و روی است که نسبتا محلول در آب بوده و به راحتی قابل تجزیه نیست.
مس به دلیل قابلیت رسانایی بالایی که دارد، طیف وسیع و متنوعی از کاربردها را شامل می شود. به عنوان مثال در حوزه الکترونیک و ابزارهای مرتبط به آن، در سیم و کابل، در موتورهای الکتریکی و کاربردهای ضد میکروبی کاربرد دارد.
برای جلوگیری از تاثیرات خوردگی در محیط های خنثی و یا بازی که اغلب در مس ظاهر می شود می توان از غشای نازک بنزوتری آزول با هدف ایجاد پوششی نامحلول، قوی و دوبعدی بر روی سطح فلز مس کمک گرفت که تاثیر این غشا برای مدت زمان طولانی باقی می ماند.
علاوه براین، از بنزو تری آزول برای دیگر فلزات به ویژه در سیستم های خنک کننده آب و دیگر خنک کننده ها به عنوان محافظ استفاده می شود، در تصفیه آب صنعتی و در روان کننده ها برای حفاری ها و … نیز کاربرد دارد. به عنوان ماده افزودنی در ضد یخ و دیگر سیستم های گردش آب، در کاغذهای بسته بندی محافظ، روان کننده ها و شوینده های قلیایی، تثبیت کننده نور ماوراء بنفش در پلاستیک ها استفاده می شود.
این محصول اغلب در چهار نوع مختلف گرانول، گرانول ریز، ورقه ای و کریستالی به فروش می رسد که در صورت نگهداری صحیح می تواند تا 12 ماه عمر مفید داشته باشد. بنزو تری ازول اغلب در کیسه های 25 کیلوگرمی بسته بندی می شود، البته با توجه به تقاضای خریدار کیسه های 100 کیلوگرمی و 500 کیلوگرمی نیز برای بسته بندی وجود دارد.
بنزو تری ازول با کیفیت های متفاوتی در بازار تولید می شود با توجه به حساسیت در نوع کاربرد این ماده شیمیایی، کیفیت بالای آن اهمیت زیادی دارد؛ بنابراین توصیه می شود مقدار مورد نیاز خود را از تامین کنندگان معتبر تهیه نمایید. شرکت بازرگانی کیمیا، بنزو تری ازول مورد نیاز را با بالاترین کیفیت و مناسب ترین قیمت به شما عرضه میکند.

 

 آنالیز بنزو تری آزول پشمکی:

فرمول مولکولی C6H5N3
جرم مولی 119.13 g/mol
شکل ظاهری پودر کریستالی سفید رنگ
حلالیت در آب 1-5 g/l (at 23.7°C)
چگالی 1.36 g/cm³
نقطه جوش 204°C
نقطه ذوب 98.5°C

 

 

استعلام قیمت بنزوتری آزول پشمکی:

 

شرکت بازرگانی رز شیمی پویا فعال در حوزه فروش مواد شیمیایی مصرفی در صنعت، اقدام به عرضه تمام مواد شیمیایی موجود به صورت عمده و با قیمتی مناسب کرده است. این شرکت با خرید مستقیم بنزوتری آزول از چین از تامین کنندگان اصلی این ماده شناخته می شود و شما می توانید جهت آگاهی از قیمت بنزو تری آزول، خرید به صورت عمده و دریافت مجوز مصرف آن با کارشناسان فروش رز شیمی پویا ما در ارتباط باشید.

 

 

خوردگی یا خورندگی به چه معناست و در چه مواقعی اتفاق می افتد؟

 

بنا به تعریف به واکنش شیمیایی یا الکتروشیمیایی که بین یک ماده اغلب فلز با محیط اطراف آن رخ میدهد و درنتیجه آن خواص ماده نیز تغییر می یابد، خوردگی می گویند.
پدیده خوردگی در تمامی دسته های اصلی مواد مانند فلزات، سرامیک ها، پلیمر و کامپوزیت ها رخ می دهد ولی با توجه به رایج بودن آن بین فلزات، اغلب افراد تصور می کنند خوردگی فقط برای این دسته از مواد تعریف می شود.
معمولا خوردگی را به عنوان یک فرآیند زیان آور معرفی می کنند ولی با توجه به تغییرات ایجاد شده می تواند یک واکنش مفید نیز باشد.به عنوان مثال آلودگی محیط از طریق پدیده خوردگی محصولات و ایجاد اختلال در سیستم ها و تاسیسات از اثرات منفی آن است، درحالیکه تولید انرژی الکتریکی در باطری و حفاظت کاتدی سازه های مختلف از مزایای این پدیده به حساب می آید.
سوالی که می تواند به کاهش بروز پدیده خورندگی کمک کند این است که چه محیط هایی خورنده هستند؟ به کمک شناسایی محیط های خورنده می توان می توان تا حدودی پدیده خوردگی را کنترل نموده و سرعت آن را کاهش داد.

 

 

خوردگی :

زنگ آهن شناخته‌ترین مثال خوردگی است.
خوردگی (به انگلیسی: Corrosion) یک فرایند طبیعی است که فلزات خالص شده را به اشکال پایدارتر شیمیایی مانند اکسید، هیدروکسید یا سولفید تبدیل می‌کند.

خوردگی به‌طور کلی به صورت از بین رفتن مواد به علت واکنش با محیط تعریف می‌شود.

پدیده خوردگی طبق تعریف، واکنش شیمیایی یا الکتروشیمیایی بین یک ماده، معمولاً یک فلز، و محیط اطراف آن می‌باشد که به تغییر خواص ماده منجر خواهد شد. پدیده خوردگی در تمامی دسته‌های اصلی مواد، شامل فلزات، سرامیکها، پلیمرها و کامپوزیتها اتفاق می‌افتد، اما وقوع آن در فلزات آنقدر شایع و فراگیر بوده و اثرات مخربی به جای می‌گذارد که هرگاه صحبت از خوردگی به میان می‌آید، ناخودآگاه خوردگی یک فلز به ذهن متبادر می‌شود.

 

خوردگی معمولاً فرایندی زیان‌آور است، لیکن گاهی اوقات مفید واقع می‌شود. به‌طور مثال آلودگی محیط به محصولات خوردگی و آسیب دیدن عملکرد یک سیستم از جنبه‌های زیان‌آور خوردگی و تولید انرژی الکتریکی در یک باتری و حفاظت کاتدی سازه‌های مختلف از فواید آن هستند، اما تأثیرات مخرب و هزینه‌های به بار آمده بواسطه این فرایند به مراتب بیشتر است.

 

 

انواع خوردگی و مکانیسم پدید آمدن آن‌ها:

خوردگی در یک پیچ و مهره:

خوردگی یکنواخت:

در این نوع خوردگی واکنش‌های شیمیایی به‌طور یکنواخت در سطح فلزات با جابجایی پیوسته آند و کاتد ایجاد شده که علت آن پلاریزاسیون می‌باشد. به‌طور مثال اغلب خوردگی‌های فولاد از این نوع می‌باشد. اهمیت و قدرت این نوع خوردگی از دیگر انواع خوردگی‌ها کمتر است.
خوردگی گالوانیک فولاد در تماس با آلومینیوم – این خوردگی در عرض ۲ سال اتفاق افتاده‌است.

خوردگی گالوانیکی:

هر گاه دو فلز غیر هم جنس در یک الکترولیت تشکیل یک پیل خوردگی دهند، خوردگی گالوانیکی حاصل می‌شود. علت ایجاد این نوع خوردگی در بین فلزات را می‌توان به اختلاف پتانسیل الکتروشیمیایی آن‌ها نسبت داد.

پتانسیل دو فلز در الکترولیت‌های مختلف نسبت به یکدیگر متفاوت است. سرعت خوردگی به نسبت سطح کاتد/آند بستگی داشته و هر چه سطح کاتد بزرگ‌تر از آند باشد، سرعت خوردگی و از بین رفتن آند بیشتر است.

مثال پوشش دادن فولاد با لایه‌ای از قلع یک نمونه از این خوردگی می‌باشد. اگر خراش یا شکافی در سطح خارجی قطعهٔ فولادی قلع اندود شده ایجاد شود، به‌طوری‌که فولاد به هوای محیط ارتباط پیدا کند، خوردگی در فولاد به وجود آمده و قلع سالم باقی می‌ماند. اما درصورت عدم حضور اکسیژن هوا، قلع نسبت به فولاد آند را تشکیل می‌دهد و در این حالت قلع مادهٔ پوششی مناسبی برای فلزات از جمله ظروف غذایی و آشامیدنی فولادی (استیل) خواهد بود.

پس در نتیجه اکسیژن عامل مهمی در در خوردگی گالوانیکی دارد.

 

خوردگی حفره ای:

نمودار مقطع خوردگی حفره ای (pitting) را نشان می‌دهد.
خوردگی حفره‌ای نوعی خوردگی موضعی است که به دنبال آن حفره‌هایی در سطح فلز ظاهر شده و با ادامه فعل انفعال خوردگی حفره عمیق‌تر شده و باعث سوراخ شدن لوله‌ها می‌گردد.

این نوع خوردگی برای سازه‌های مهندسی بسیار مخرب است. ناخالصی‌های غیر فلزی، ناهمگنی‌های ساختاری و شیمیایی در سطح فلز نقاط متداول مناسبی برای آغاز این نوع خوردگی و شروع ایجاد حفره است.

 

خوردگی شکافی (Crevice corrosion):

خوردگی شکافی، نوعی از خوردگی الکتروشیمیایی موضعی است که در شکاف‌ها و در زیر سطوح فلزی پوشش داده شده (به عنوان لایهٔ محافظت‌کننده)، در جایی که محلول‌های راکد وجود دارد، اتفاق می‌افتد. این نوع خوردگی در بسیاری از سیستم‌های آلیاژی مانند فولاد زنگ نزن و آلیاژهای تیتانیم، آلومینیم رخ می‌دهد.

مکانیزم خوردگی شکافی تا حدود زیادی مشابه با مکانیزم خوردگی حفره‌ای است. این نوع خوردگی بیشتر می‌تواند در زیر واشرها، میخ پرچ‌ها، پین‌ها، دریچهٔ شیرها محل تکیه گاه‌ها و یاتاقان‌ها و زیر رسوبات متخلخل و دیگر موقعیت‌های مشابه به وجود آید.

 

خوردگی بین دانه‌ای (Intergranular corrosion):

ریزساختار فلزی حساس شده، که مرزهای پهن‌تر را نشان می‌دهد.
این نوع خوردگی که در مرز دانه‌ها اتفاق می‌افتد از انواع خوردگی موضعی می‌باشد. طی فرایند انجام، مرز دانه‌ها آخرین نقاطی هستند که منجمد می‌شوند، لذا غلظت عناصر آلیاژی و ناخالصی در مرز دانه فلزات بیشتر است.

 

اختلاف غلظت آلیاژی بین سطح و مرز دانه‌ها باعث اختلاف انرژی و در نتیجه تمایل به خورده شدن سطح و مرز دانه‌ها می‌شوند و در نهایت مرز دانه‌ها آند و سطح دانه‌ها کاتد می‌شود. برای مثال آلیاژهای آلومینیم با استحکام بسیار بالا و تعدادی از آلیاژهای مس که شامل فازهای رسوبی در مرز دانه‌ها برای افزایش استحکام است می‌توانند تحت شرایط معینی برای خوردگی بین دانه‌ای مستعد باشند.

 

خوردگی تنشی (Stress corrosion):

خوردگی تنشی نتیجه تأثیر هم‌زمان تنش‌های مکانیکی محیط خورندهٔ مناسب بر روی فلز است. این تنش‌های مکانیکی می‌تواند ناشی از تنش‌های خارجی یا داخلی (پسماند) باشد. تنش پسماند در حد بالا می‌تواند از تنش‌های حرارتی در نتیجه سرد کردن غیر یکنواخت (سریع)، طراحی مکانیکی ضعیف برای تنش‌ها، تبدیل فاز هنگام عملیات حرارتی، تغییر شکل سرد و جوشکاری باشد.

 

مکانیزم تخریب در خوردگی تنشی:

مکانیزم تخریب در خوردگی تنشی ا آنجایی که سیستم‌های بسیار مختلفی از آلیاژها و محیط‌های خورنده وجود دارد بسیار پیچیده‌است. در موارد بسیاری تخریب از یک حفره یا ناپیوستگی دیگر موجود بر روی سطح فلز شروع و گسترش می‌یابد. در جدول زیر تعدادی از محیط‌هایی که می‌تواند موجب خوردگی تنشی فلزات و آلیاژها شوند آمده‌است.

 

خوردگی توأم با خستگی:

خوردگی توأم با خستگی نوع دیگری از خوردگی است که در آن نقطه فلزی تحت تأثیر هم‌زمان واکنش شیمیایی و بار دینامیکی (متناوب) قرار می‌گیرد. در نتیجهٔ این فعل و انفعال ترک‌های درون دانه‌ای ظاهر می‌شود، که شبیه به ساختار میکروسکوپی ترک‌ها در شکست دائم خواهد بود.

 

خوردگی فرسایشی (Erosion corrosion):

فعل و انفعالاتی که به جدا شدن قسمتی از سطح فلز شده و در نتیجه شتابی در سرعت تهاجم خوردگی فلز که در ارتباط با حرکت نسبی مایع و یاز گاز خورنده در سطح تماس فلز می‌انجامد به عنوان خوردگی فرسایشی تعریف می‌شود. این خوردگی در اثر حرکت نسبی یکی از دو ماده ای که در تماس با یکدیگر هستند اتفاق می‌افتد. خوردگی فرسایشی می‌تواند منجر به از بین رفتن روکش‌های ضدزنگ شود.

 

خوردگی سایشی (Fretting corrosion):

خوردگی در اثر سایش ناشی از حرکت سیال تشدید می‌شود. با افزایش مواد جامد در سیال این نوع خوردگی تشدید می‌شود. سایش باعث از بین رفتن محصولات خوردگی ایجاد شده در سطح فلز می‌شود و به الکترولیت اجازه تماس با سطح فلز جهت ادامه خوردگی را می‌دهد. به‌طور مثال سرعت گردش سیال حفاری، میزان مواد جامد گِل و جریان آشفته سیال حفاری از عواملی هستند که نسبت مستقیم با این نوع خوردگی دارند.

 

خوردگی غلظتی (Concentration corrosion):

خوردگی زیر رسوبات نام دیگر این نوع خوردگی می‌باشد. خوردگی اکسیژنی نیز از انواع خوردگی غلظتی است. به‌طور مثال پوشیده شدن قسمتی از سطح لوله‌های حفاری توسط گِل، محصولات خوردگی و لاستیک حلقوی محافظ لوله‌ها باعث ایجاد این نوع خوردگی می‌شود، اختلاف غلظت اکسیژنی ناحیه پوشیده شده توسط رسوبات و ناحیه آزاد باعث شده که سطح زیر این رسوبات آند و بقیه لوله کاتد شود.

 

خوردگی روی زدایی (Dezincification corrosion)

یکی از انواع خوردگی است که در آلیاژهای مس – روی اتفاق می‌افتد. در آلیاژهای (برنز و برنج) هر دو فلز مس و روی وارد الکترولیت شده سپس مس مجدداً سطح نمونه را پوشانده و روی در محلول باقی می‌ماند، به این علت در صورتی‌که این آلیاژها مدتی در محیط خورنده قرار گیرند سطح فلز قرمز و متخلخل می‌شود. به این فرایند روی زدایی گویند.

 

خوردگی در اثر فلزات مذاب:

این نوع خوردگی بیشتر در بعضی از راکتورهای اتمی دیده می‌شود. در بعضی از رآکتورها از فلزات مذاب مانند سدیم به عنوان وسیله خنک‌کننده استفاده می‌شود، زیرا که سدیم قابلیت هدایت حرارتی خوبی دارد. در اینجا واکنش خوردگی عمدتاً مسئله انتقال جرم است و به خوردگی موضعی مربوط نمی‌شود.

 

علت پدیدار شدن این نوع خوردگی تمایلی است که ذرات جسم برای حل شدن در فلز مذاب دارند. این تمایل تا موقعی که در درجه حرارت معین به حد حلالیت و در نتیجه حالت تعادل برسد برقرار است. تأثیر تهاجم خوردگی در نتیجه فلزات مذاب می‌تواند به صورت‌های مختلف مانند حل شدن ساده فلزات، تشکیل ترکیب شیمیایی، متلاشی شدن موضعی اجزایی از فلز باشند.

 

 

محیط های خورنده:

تقریبا تمام محیط ها خورنده هستند ولی قدرت خورندگی متفاوتی دارند.
می توان گفت قدرت خورندگی مواد معدنی از مواد آلی بیشتر است. با توجه به اینکه خوردگی باعث ایجاد تغییرات در ویژگی مواد می شود، در صنعت و در سطح کلان می تواند خسارات بسیار و گاهی جبران ناپذیر را وارد کند.
یکی از صنایع که پدیده خوردگی در آن بسیار مهم است و می تواند خسارات سنگینی را در اثر پدیده خوردگی تحمل کند، پالایشگاه ها است. خوردگی در پالایشگاه ها بیشتر توسط مواد معدنی مانند آب، اسید کلریدریک، اسید سولفوریک، بازها و سولفید هیدروژن رخ می دهد.

 

 

فرآیند خوردگی به چه شکل می باشد؟

خوردگی به شکل های مختلفی انجام می شود. از روندهای رایج خوردگی انتقال اتمی، مولکولی و یا یونی است که این انتقال در فصل مشترک دو ماده انجام می شود.
معمولاً این انتقال ها در چند مرحله انجام می شود و آهسته ترین مرحله انتقال تعیین کننده سرعت نهایی واکنش خوردگی است.
این انتقال شامل آزاد شدن یون ها در محیط و حرکت الکترون ها در سطح ماده است، البته این انتقال به شرطی انجام پذیر است که محیط حاوی مواد و یون هایی باشد که هادی الکترون های آزاد شده هستند.

 

به چه روش های می توان از خوردگی جلوگیری کرد؟

به روش های مختلفی می توان وقوع پدیده خوردگی را کنترل نمود که از جمله مهم ترین آنها عبارتنداز:

• انتخاب صحیح آلیاژ
• به کارگیری پوشش های مقاوم
• حفاظت کاتدی و آندی
• به کارگیری بازدارنده های خوردگی

 

بازدارنده خوردگی:

کنترل خوردگی فلزات از نظر زیست محیطی و اقتصادی بسیار مهم است. بهترین روش برای جلوگیری و کنترل خوردگی استفاده از بازدارنده های خوردگی است.
بازدارنده خوردگی ماده شیمیایی است که با افزودن آن با غلظت های پایین به محیط، از خوردگی جلوگیری کرده یا سرعت وقوع آن را به حداقل می رساند.
استفاده از بازدارنده های خوردگی به قرن نوزدهم بازمی گردد. بازدارنده های آلی که از طریق فرآیند جذب از خوردگی جلوگیری می کنند، پرطرفدارترین بازدارنده ها هستند. از بازدارنده های پرمصرف در صنعت می توان به بنزو تری آزول، تولیل تری آزول و مرکاپتو بنزوتیازول اشاره نمود.